Köhnemiş trenler geçiyor ovalarımdan
Defne kokulu çocuklar koşuyor peşinden
Masallar serpiyor pencereden bir kadın
Dilimde eskimiş bir türkü oluyor aşk
‘Hasretinden yandı gönlüm’ ummanlarda
Esmer mevsimlerin ağıtıymış dilindeki
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta