Gülüşün Zemheri Bir İklim

Köhnemiş trenler geçiyor ovalarımdan
Defne kokulu çocuklar koşuyor peşinden
Masallar serpiyor pencereden bir kadın
Dilimde eskimiş bir türkü oluyor aşk
‘Hasretinden yandı gönlüm’ ummanlarda

Esmer mevsimlerin ağıtıymış dilindeki
Seyyah ömürlere göçüyor nicedir kuşlar
Yüzümde asırlık kederler durur iken
Gözlerimde dumanlı bir yalnızlık hayat
Avucumdaki aynalar kırılıyor uzaklarda

Derin bir iç çekiştir an kederli gönlümde
Bendini aşan sular basmış ozan ülkemi
Kurgusuz öykülerle uyuyor çocuklar
Irak bir sarılışın dudağındadır hicran
Aşkın haritasını taşıyorum bavulumda

Korkular yasakların satır arasında sus
Yavan günler taşıyorum nicedir heybemde
Yalnızlığımda ellerin değiyor terli tenime
Gülüşlerin zemheri bir iklim olsa da aşka
Düştüm sıratına yar, geliyorum yurduna