Gülüşün Yurt Tutar Gözlerime

diyelim ki ölüyoruz
duldasız bir hayatın eşiğinde dervişane
sustuğumuz yerden üşüyor kuşlar

bir ıslık bekler
dağılmak için hayat
unuttum bütün harfleri
sınanmış bir alfabeyi gizler alnımdaki çizgiler
gece karanlığını bırakırken üstüme
bir şey olur
omzuma uzanır ellerin
sen bir gülersin
düşülmüş kayıtlar gibi
gülüşün yurt tutar gözlerime

uçurumlardan yana
nisan yağmurlarına koşan atlar gibi
yükümüz yok yaralarımızdan başka
geciken yarınlara uçuyor kuşlar
başak toplayacağız çocukların ellerine
bekle bizi
havada kerpiç kokusu
bayramlarda üşüyen yollar
bir şey olur
omzuma uzanır ellerin
sen bir gülersin
düşülmüş kayıtlar gibi
gülüşün yurt tutar gözlerime

Antalya/ Mayıs 2021
Sıtkı Özkaya