Gülüşün Yok Şiiri - Dr Hayati Gönültaş

Evimin tam ortasında boy atan bu çiçek
Beni alır götürür anılarıma
Bakar dalarım,mazideki yaşanmışlıklara
Hüzün geceleri gelir nedense hep aklıma
Hiç mi sevinçlerimiz olmamıştı sahi seninle?
Gülüşmelerimiz neden yok hafızamda bir tanem.
Yani sevgilim duygular hüzünde mi yoğunlaşır daima?
Belki de seni hatırımda tutmak daha mı kolay böyle
Hüzünlerimiz mi şimdi içimi acıtan?
Hayata kahredip gençliğimizi soldurtan
Ve derin izler bırakan yaralı sinelerimizde
Hüzün sevginin kardeşi ayrılmaz değil mi?
Bu delilik değil de ne peki?
Kendini kaybetmek arsız bir sevgi kılığında
Bitmek, tükenmek sevgilinin yokluğunda
Bunlar gelir aklıma melankoli bir ruh ile
Sanki uykudayım ya da yarı baygın
Hayalin geçer önümden gülüm puslu bulanık
Hep ağlıyorsun, ellerimi bırakıyor
Ve gidiyorsun, sevgilim gidiyorsun
Allah’ım bir rüya olsun diyorum,dualar ederek
Afakanlar basıyor,tüm beyin hücrelerimi
Sesini duyuyorum sonra, gel diyen
Olmaz ama, işte mutlu bir an ne güzel
Ama boşuna çırpınışlarım güzelim
Hüznünde hatırlamak kadar seni,
Hiçbir şey heyecanlandırmıyor bu bedeni
Gülüşün yok sevgilim,hiç mi hiç yok…