Gülüsün Yagmur Ciceginde Temmuzum

Gülüsün yagmur ciceginde temmuzum
taslara degince sular
derin bir nehirin
Yüreginde geceler
Her günün ardinda
Beklenir doguma gülen gözlerin
sen temmuzum
adin sicak yaz gecelerinde
dilin safliginda susar yeryüzü
gülüsünü kesmesin ömrün yarisinda yagmurlar
ellerin icimizde yitik bir gencligin isyani
gelecek suskun savaslar misali
kitlenmis kapilar acamiyorsa korkulari
arka sokaklarda yol gezer
kelebek ucusunda acemiligin annesi
birakir yarinlarini yol agzina ferman olmus gölgelere
yari ciplak kuskanatinda savaslarin yorgun hali
gözlerin dünyanin her yerinde
bakiyor dogdugun temmuza
her yalnizligin icinde sen olursun mutlak
temmuzum
oglum
Cayan Rodam
özlem kiyi olmus baba yüreginde
sen geldin kirlenmemis temmuz cicegiyle
büyü kavgasiz cocuk olma
dünyayi kirletenleri unutma öfkende
bakistik su gülüslerinde sen aramiza katilinca
cigliksa umuttu sabahlara inen
yalaz rüzgarlarda estin
iki temmuz alevlerinde yanan yasama inat
aydinlik habercisiydi kollarima verilen
yakinligin rengidir umudun
her bakista canli bir hayat izinde
vakit buldukca atlar kosusunda büyürsün
Cayanim Rodam
Temmuz gülüsün gözleri kaldi bana
Kizil bir gül gibi yesermeye
Savaslarin kani olmasa yalanlar
Mutlu dogar yeryüzüne
Kipriklerimi oksarken
Yollar kisa kalir ömrün uzunlugunda
Temmuz cicegim
Yüregimin varligi
Oglum Cayan Roda

06. 07.05
A. Özenc Yasar