Gülüşün Solmuş Resmi Şiiri - Gökhan Güneş 2

Sana öyle bir bakardım ki;
Güneş nefesini tutar izlerdi,
Kirpik ucundaki son damlayı da üstümüze bırakırdı bulutlar,
Ağaçlar halay çekerken, yapraklar dans eder
Kuşlar mızıka çalardı...

Sana öyle bir bakardım ki;
Ay soluğunu keser, yıldızlar dolanırdı başında
Diz çökerdi dağlar, rüzgâr papatya korkusu getirirdi
Akarsular nabzını tutarken, ceylanlar kıyıya iner
Kınalı keklikler ürperirdi...

Sana öyle bir bakardım ki;
Sokak ışıkları kıskanır renk değiştirirdi,
Balkondaki sarmaşık sarılırdı korkuluklara
Şehirler uslanırken, anneler bağırır
Çocuklar sevinç verirdi...

Sana öyle bir bakardım ki;
Donar kalırdım gözbebeklerinde
Bir gülerdin acı unutulurdu
Bal tadınına varırdık
Şen olurdu ömrümüz..

Gülüşün diyorum, gözlerini terket etmiş
Şimdi hangi nakaratını
dinlesem
Orda bir kuş kanatsız..
Begamotlu çayın buharında
Sessizliğin dağılır
Toplasam avuçlarımda gözlerinin nemi kalır.