Bir ışık düşüyor gözlerime,
Adını bilmediğim bir huzurun rengiyle.
Ne fırtına kalıyor içimde, ne telaş,
Gülüşün, en dingin liman bana.
Sen gülünce, zaman susuyor,
Dakikalar cömertleşiyor ömrüme.
Her çizgisinde umut, her kıvrımında sevinç,
Bir gülüş, bin yaşam bırakıyor yüreğime.
Ne güneşin doğuşu, ne gecenin dinginliği,
Hiçbiri böylesine dokunmuyor ruhuma.
Sen gülünce anlıyorum;
Bazı mucizeler yalnız insana yazılmış.
Ve ben, her defasında şükrediyorum
Gülüşünle çoğalan bu hayata;
Çünkü sen gülünce,
Ömrüm ömrüne ekleniyor sessizce.
Kayıt Tarihi : 1.11.2025 17:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!