Gülüşün Kamçıladı Şiiri - Zeynel Beksaç

GÜLÜŞÜN KAMÇILADI
(Bu şiir de senin)

Zemheride bahara kavuşmanın muştusu gibiydi gelişin
Sormaya dilim varmadı
Neydi ansızın o masum gülüşünle kamçıladığın
İyiki geldin diyeceğim de
Bak sonbahar iyice aralamış kapımı
Halim yaprak yaprak dökülmüş yorgun

Olsun bırakma tut ellerimi
Papatya tarlalarına gidelim
Cıvıldasın dallarda kuşlar
Bülbüller ötsün yaban güllerde
Ciğerlerimiz akasya kokularıyla bayram etsin
Sonra bir kiraz ağacı altında
Başımı dizlerine dayayıp
Çocukluk türkülerimi mırıldanayım
Ve öylesine saatlerce boşu boşuna
Masmavi göklere çivilensin bakışlarımız

Tut ellerimi bırakma
Öylesine çocuk saflığıyla
Bak yüzüme
Uçuralım rengarenk uçurtmaları
Biraz masal olalım
Biraz çocuk oyunu
Hülyalara dalalım sonra da
Bulutu bekleyen tarla gibi
Avını arayan şahin gibi
Sarmaş dolaş olalım
Dalgaların hasretle
Kumsalla öpüştüğü gibi
Gülüşün kamçıladı
Pusulamı şaşırdım
Seni uğurladığımda yağmur çiseliyordu
Mürverler boynun eğmiş
Gelincikler küstü
Belli ki çabuk oldu her şey
Bir avuç huzur
Bir yudumluk gizemli gülüş
Bir anlık gençlik rüzgârı
Bavula sığdırıp adaya gittin

Gittin ki beyaz atlar
Dört nala dağlara tırmandı
Hava daha bir bozdu
Fırtına koptu
Sel aldı
Sormaya dilim varmadı
Seneye mürverler açtığında yine
Kapımı çalan sen olur musun

16.04.2011