Gülüşün Gönlümde Ben Onu Soldurtmam

Ayrılık önümde bağdaş kursa otursa
Vuslat yanımda iken birden kaybolsa
Yine ben seni severim sevdiceğim
Gülen gözlerimde mutluluk uzaklaşsa
Kavuşmak mahşere kaldı o an deseler
Yine gönlümde sen olacaksın sevdiceğim

Ayrılık sırtıma bin ton hasreti yüklese
Gülen gözlerin bana bir daha görünmese
Viran illere doğru bu yolarım yürüse
Yine ben seni severim sevdiceğim
Dünya bana senden sonra küsse
Ayrılık okları sinemi her gün delse
Yine gönlümde sen olacaksın sevdiceğim

Bu hayatım dağlardan ovalarda çöle sürülse
Zindana girerken bir daha çıkamazsın denilse
Ecel sana gelmeyecek sen haydi sürün denilse
Yine ben seni severim sevdiceğim
Bir damla gözümden yaş dahi damlatmam
Gülüşün gönlümde ben onu ağlatmam
Sıcaklığın gönlümde bana yeter unutmam
Yine gönlümde sen olacaksın sevdiceğim

Kerem Aslıyı Mecnun Leylayı böyle sevmedi mi?
İnsanlar onlardaki aşkın ölümsüzlüğünü görmedi mi?
Çöl onlar için bir derya denize dönüşmedi mi?
Bir ömür ayrılık peşinde gidenleri görmedin mi?
Onlar bu ayrılıkla aşkında hiç vaz geçtiler mi?
Söyle bana ben nasıl bu aşkımdan senden vazgeçerim
Bu ömür bu nefes oldukça seni severim
Ölüm gelince de sana koşarak hemen gelirim
Bir damla gözümden yaş dahi damlatmam
Gülüşün gönlümde ben onu soldurtmam
Sıcaklığın gönlümde bana yeter unutmam
Yine gönlümde sen olacaksın sevdiceğim

Kul Mehmet