Gülüşün Çok Eski Bir Şiir

Eskimiş eşiklerin savunmasız bakışlarında bir kadın
Sevda uçlu kalemiyle üşümüş denizleri resmediyor
Gizli bir uhdece sokuluyor mütevazı bedenine aşk
Söz susuyor, heceler hüznün dalgalarıyla sevişiyor

Eski bir şarkı sanki gülüşü, gönlündeki kırıklıklar lal
Kaygıyla örselenen tenine bir adamın sesi sokuluyor
Sıcacık bir ömrün içinden gelip geçiyor düne dair anılar
Kör bir bıçak oluyor ah özlem, ikisini birden sarmalıyor

Çözümsüz tümcelerin kitaplığında aşk eski bir rastlantı
Ansızın yüzümüze dağılan sevinç tufanlarına benziyor
Çileli omuzlarımızda hoyrat bir devriâlem şimdi yaşamak
Bunun için âşıklar ömrün mor yazıtlarına çentik atıyorlar

Bir meltem yorgun ruhumda, yürüsem şimdi ıslak kumlarda
Ellerim şu köhnemiş dünyayı okşasa, olmasa artık savaşlar
Sükûnet sarmalasa tüm insanları, sona erse tüm mutsuzluklar
Sancısız günler doğsa her sabah, niye bir ömrü hiçe sayıyorlar

Selahattin YETGİN