Gülüşün Şiiri - Sami Yalçınkaya

Gülüşün ilkbahar güneşi
Yeni doğan bir bebeğin tebessümü
Kalbe bir ok gibi saplanır
Akşam gözlü bir esmerin gözü,

Gülüşün bir ilkbahar gelinciği
Etrafına toplar börtü böceği
Onun kadar naif nazik incecik bedeni,
Rüzgarlara boğun eğmez
Ancak aşka kıldan incedir yüreği
Kalbindedir tane tane
Esmer benekleri

Gülüşün alır götürür hüzünleri,
Masumiyetin belirir yüzünde
Günahsız bir insan silüeti,

Gülüşün mahzun bir gül,
Bülbülü dildaresi ötünceye dek
Seyreder onları bir sümbül
Sonra bir ses çınlatır ortalığı
Vuslatın demine davettir bu
Neşvesi bol, ikramı hoş
İki gönül kuşu yükselir göğe
Gagalarından prangalanmış
Ulaşırlar hasretin bittiği yere.