Gülüşün Şiiri - Erkan Kucukuncular

Gülüşün,
Dokunuşudur ömrümün hep gizli kalmış yerlerine.

Gülüşün hep vardı
Hep oradaydı
Korkuların ve acıların üstünde.

Gülüşün,
Bir yangındır fırtınalı bir havada
Savrulmaktır özgürce.

Gülüşün,
Ağlamaklı gözlerde açan bir parça umuttur
Bir çocuk yüreğidir
Körpe bedenlere sunulan bir armağan
Ya da,
Ölümdür ömrümün baharında...

Gülüşün,
Gülden bir buse gibi
Güller içinde kapanmayan bir yara
Bir toz bulutudur,bulutsuz bir havada.

Gülüşün,
Varoluşumun en garip duygusu
Ve tek yalanı ömrümün.

Gülüşün,
Kan
Sadece kan
Acılar otağına durmadan akan.

Gülüşün,
Duruşuna vurulan pranga
Yüreğine vurulan,hapsedilen ben
Evet ben
Yalnız ben!

Gülüşün,
Tüm yoklukların ve kayıpların ahı
Bilinmez düşüncelerin karmaşası
Dahası,gülüşün
Öylesine kimliklerin ölümcül ağrısı.

Gülüşün,
Sıradan herşeyin sır olması
Ve ağlaması tüm aykırılıklara.

Gülüşün,
Çıldırasıya ağıtlarda bile
Gizli tutulan yaşama sevinci.

Gülüşün,
Ağlamaklı yalnızlıklara sunulan karanlığı yok edip
Aydınlık yapmaktır.
Yaşama sebebidir
Ya da
Ölüme giden tenha bir yol.

Gülüşün...