Tut ki yaprakları solmuş gönlümün.
En hazin gecenin sabahında.
Çürümüş, pas tutmuş ellerim,ellerine dokunmakta.
Bedenim kitlenmiş, ruhum seni arzulamakta.
Gülüşün gülde değil dökülen yapraklarda.
Ben bu gurbet ile düştüm düşeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Devamını Oku
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta