Gülüşün Şiiri - Musa Mengüllüoğlu

Gece kendi sessizliğine boğulurken
Gülüşün kuşatıyor benliğimi
Yattığım yerden doğruluyorum
Maviye çalıyor gece
Bildik deniz mavisine
Deniz oluyorum
Avuçlarımda teninin eşsizliği
Bir türkü tutturuyorum
Tutkulu heyecanlı
Rüzgar sesime ekleniyor
Sen yüreğime
Bitmeyecek bir ezgi başlıyor
Kuşatıyor sokakları
Sağanak bir yıldız yağmuru sonra
Binlerce renge dönüşüyor karanlık
Ben gülüşüne tutunuyorum
Avuçlarımda teninin eşsizliği
En gerçek masal başlıyor
Yazılmamış yaşanmamış
Kahramanları Gülüşün
Ve hayranı gülüşünün ben…

Şahrut