Gülüşün... Şiiri - Turgut Yuca

Gülüşün...
O ağlamaklı,
O sırıl, o sıklam;
O iç eğriten gülüşün.

Nasıl olduğunu biliyormusun?
Gözlerin nasıl güler ıslanırken sen,
Her çığlığında kahkahanın,
Bir kez daha ağlayışın.

İçime doldurduğun kuşkuyla
Nasıl sevinirsin biliyormusun?
Evlerin önünde oynayan çocuklar gibi,
Sesin yankılanıyor kulaklarımda.

Gülüşün seni tarif ediyor kulaklarıma,
Bir kez daha ıslanıyor görüntü,
Bulanıklaşıyor artık
Silindiğin akşam sefalarında;

Soldu rengin karanlığında
Gülüşün renk vermiyor artık;
Gökyüzü daha pastel
Acılarım daha parlak artık

Gülüşün...
Artık çınlamıyor kulaklarımda
Sesin cezbetmiyor sesimi
Kalan bir avuç kül;
Yakmıyor artık içimi...