Gülüşün Şiiri - Mehmet Sıddık Kaya

Minik bir kar tanesinin ışıltısı gibiydi gülüşün,
Gülüşünü her hatırladığımda karanlıklarım aydınlığa dönüşürdü,
Mevsimlerim kimlik değiştirir, devşirme baharlar yaşardım.
Kardan yaptığım çiçekler erir toprakla sevişirdi
Umutlarım sırılsıklam olur, yeniden filizlenirdim.

Masum bir bebeğin bakışlarındaki sıcaklığa benziyordu gülüşün
Gülüşünü her anımsadığımda kışım bahara dönerdi
Antibiyotik yaklaşımlarla gözlerim kapalı düşler kurardım
Katran gecelerin kuytuluklarında, sana hasret gözlerim dolardı
Yokluğun yüreğimi kanatırdı usul usul ağlardım

Bir yağmur damlasının parlaklığı gibiydi gülüşün
Gülüşünü her düşlediğimde, tebessümlerin kavrulmuş yüreğime su serperdi
Kırık aynalardan yansıyan acılarım dinerdi, susardım.
Hiçbir zaman umudunu yitirmeyen kalbim, şimdi yangın yeri
Yanansa yokluğunda uğruna şiirler yazdığım gülüşlerin…