Gülüşün Şiiri - Hüsamettin Elçe

Gülüşün, saklanır papatyanın seviyor tarafına.
Yaprakların yeşil gururuna değer de uzar,
Güneşin sarılığını aksettirir başağa,
Hırpalar çamurlu sisli trabzon gecelerini,
Varoşların bağırışlarına kadife örtüler serer,
Bir yangın var eder yanmayan odunların ıslaklığında,
Utandırır akşamüstlerini, şafağa yakın saatleri.

Gülüşün, dağın içinden geçen ırmağa benzer,
Kurtları çağırır gece vakti,
Tavşanlara ve kaprisli kedilere uzanır,
Yıllanır şarap kadehinde, likör diplerinde,
Bulutlanır göğe, budaklanır yere,
Görme fırsatı verir iyi bakan gözlere,
Ayırdına varır insan; imanın, inanmanın.

Gülüşün, gebe kadınlara ebe nasihatiyle gelir,
Islık çalmaya niyetlenir baykuşlar,
Çukurlar çakıl taşlarıyla dolar,
Düşen yaprağa, kıra, hesapsız güne nefes aldırır,
Uyutur beni dağın serin tarafında,
Unutturur çıkmazları, nemli yazları,
Götürür yanan şiire, bitmeyecek dizelere,
Cehennem yoktur derim, cennet varlığındır.