Gülüşün Şiiri - İlker Güneş

Şimdi sen buna da inanmazsın ama
Gülüşünü duymak diye bir şey var
Görmek gibi, dokunmak gibi değil
Gülüşünü duymak diye bir şey
Aslında beyaz sever tüm renkleri
Kirletiyor diye belki de
Hiç birini sevmez diye düşündüler hep
Ne kaybediyorsak bu önyargıdan
Bu kadar abartmasaydık içimizde
Nietzsche bile daha kolay yazılabilirdi
Ne diyordum?
Gülüşünü duymak diye bir şey var
Bir kapı aralığından
Bir telefonun ucundan
Kalabalığın arasından
İçi rengarenk balonlarla dolu
Cennetin varolduğuna şahit olmak
Durup dururken icat ettiğimiz hüzünleri bir bir kovmak
Gülüşünü duymak
İnce belli çay bardağına tavşan kanı şiirler koymak
İçimdeki çocukları bahçeye çıkarmak
Ne kaybediyorsak bu duygusallıktan
Bu kadar abartmasaydık içimizde
Ben bu kadar anlatmasaydım mesela
Sen bu kadar güzel gülmeseydin
Dünya mecburen dönseydi
Herhangi biri kağıda bakmadan Nietzsche yazabilseydi
Öyle alelade olsaydı her şey
Her renk gri
Her kalp atması gereken aralıkta atsaydı
Freud kafa karıştırmasaydı
Yetişmeye çalışmadan
Heyecansız
Canlı ama cansız
Yaşasaydık
Ne diyordum?
Gülüşünü duymak diye bir şey var.