Gülüşümü Aldılar Yüzümden

Bak gülüşümü aldılar yüzümden
Kapattım gündüzü, geceye gidiyorum
Aklımda gülüşün, omzumda hayatın yükü
İlerliyorum ağır ağır
Gözünün değdiği her yere gülüşümü bırakıyorum
Her adımda bir meltem çarpıyor yüzüme, ürperiyorum
Ve sana ulaşmak için tenha sokaklardan geçiyorum
Gecenin sessizliğinde, geçerken kalabalıklardan
Yüzünün gamzesine varlığının döküldüğü
Yanağındaki gamzenin çukurunda kayboluyorum

Şimdi sana haykırıyorum
Her seferinde hayatımın sorgulandığı geceden
Tüm borçlarımı kapatayım,
Sana ve hayata olan
Peşin ödeyeyim hepsini
Ne tutarsa artık
Hesapla işte, söyle ne kadar
Güldüğüm anılar vardı hayatımda
Onları düşersin hesaptan
Ve saçımdaki beyazlarımla,
Döktüğüm gözyaşları ile şiirlerimi de say
Hesapla işte dünü ve bugünü
Alacaklarım karşılamazsa borcumu
Gerekirse bozdururum gülüşümü

Sen gülüşünde bahar olan dağ çiçeği,
Ben yapraklarına gülüşünü bırakmış
Her çiğ damlasından yansıyan
Sonbaharın yorgun güneşi
Seni uykulu bir bebeğin
Masum ve temiz gülüşünde
Bulutlar arasından yükselen Kaçkar dağında
Koca yürekli, fakat içine kapanmış
Bir kayanın ağır başlılığında buldum
Güneşe en yakın ve en soğuk haliyle
Ben gülüşünün büyüsünde kayboldum
M. H. Erdinç