Ey Sancılı yaşamını küçük bir kız çocuğunun masumiyetindeki gülüşlerine sığdıran kadın
Gözleri ne derin bir kuyu, içinden acı çığlıklarının ardından gelen kahkaha yankısı
Ey ruhu acıyla yoğrulmuş kadın,
Kimi sevse acı bir tat bıraktı ruhunun damağında
Kime güvense derin bir kesik bıraktı ruhunun teninde
Kime inansa ağır ağır azaldı ruhunun masumiyeti
Kimi anlasa anlaşılmamaya mahkum edildi Kime sarılsa yalnızlığın kollarına itildi
Ey ruhu 7 yaşındakı çocukluğunda kalan kadın
gülüşünün gamzelerine ne çok acılar gömdün
Ve şimdi Sessizliğin harlı alevinde ağır ağır can veriyor nefes verdiğin herşey.
Hisli olmanın verdiği sızısını gözlerinin gülüşlerine işleyen kendime ithafen..
Lavinia Nur
Kayıt Tarihi : 8.10.2020 14:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!