Gülüşteki Ah Şiiri - İsmail Uysal

Ateşten bir buse her bir bakışı
Gülüşü celladın olur habersiz
Dili ilkbahara çevirir kışı
Aklını başından alır habersiz

Yolculuk başlatır yerden yukarı
Ve gökten aşağı bırakır seni
Bakarsın gözler mat, rengin sapsarı
Bir hiçlik kaplamış sanki bedeni

Gölgesiz kalırsın gün ortasında
Güneşin gölgede kalır habersiz
Hayal ölümsüzlük safsatasında
Hayatlar aniden ölür habersiz

Ey göklere meydan okuyan yiğit !
Sıkıysa güneşten sıyır gölgeni
Dolunaya meydan okuyan gel-git
Geceyi korkutan şöhretin hani?

Sükutun nabzında yeşeren sırdan
İnsanı yalnızlık bulur habersiz
Kalbimde bir tümsek büyür nasırdan
Ciğerler derinden solur habersiz

Her gülüşünde bir devlet kurulur
Bin devlet yıkılır ağlayıversin
İnsan yaş aldıkça çabuk yorulur
Ne çabuk geçiyor bu günler dersin

Ağlarsın, bin çocuk ihtiyar olur
Ahında bin afet gelir habersiz
Gün gelir gözyaşın sana yar olur
Ağlarsın, ağlar bir şehir habersiz