Gülüşlerin Şiiri - Seyitvakkas Dinçoğlu

Ben seni gülüşlerinde sevdim.
Hayatı gülüşlerinde tanıdım.
Nereye baksam,ne yapsam,
Hep aklımda o tatlı gülüşlerin.
Hani her defasında beni can evimden vuran,
Bana sensiz yaşanmaz dedirten,
Hani baktığın zaman doyamazsın ya,
Hani kendimi bir cennet bahçesinde hissettiğim
O can alıcı gülüşlerin.

Bir masal dünyası sanki gülüşlerin.
Sen de o masalı süsleyen peri.
Ah gülüm,hoş bakışlım
O gülüşlerin de olmazsa
Ah o gülüşlerin de olmazsa,
Ne olur benim halim?

Şimdi anladın mı neden hep gülmeni istediğimi
Gülmen için canımı vermekten çekinmeyeceğimi
Ve gecenin o çıldırtan yalnızlığında,
Yalnızca gülüşlerinle ısındığımı anladın mı?

Ben acılarımı gülüşlerinde unuttum
Ben seni gülüşlerinde sevdim.
Ah o gülüşlerin,zalim gülüşlerin!
Bağrımı derinden yakan,
Hani beni can evimden vuran,
Bana sensiz yaşanmaz dedirten
Tutup elimden çeken,
Düştüğüm zaman yalnızlığa.
Hani birgün görmezsem dayanamadığım.
Bitiremediğim bir hüzünlü şarkım
O güzel gülüşlerin.

Sen güldüğün zaman ben de gülerdim.
O an sevinç dolardı içime
İçimdeki ızdırap,ateş bir anda sönerdi.
Anlayacağın hayatımı gülüşlerine bağlamışım.
Yüzündeki bir tatlı tebessüm,
Beni karanlığın en kuytu köşesinden çekip,
Sana ulaştırmaya yeter.
Acılar kervanına kapılıp gitsem bile
Beni bulmana yeter.
O tatlı gülüşlerin
Hani o kara sevdam,başımın belası
O güzel gülüşlerin.

Sensin beni ayakta tutan
Bana cana katan.
Bu yalnızlığın dayanılmaz acısında,
Bana ortak olan.
Sen de olmazsan,
Hele bir de o gülüşlerin,
Hani canıma can katan.
Her defasında beni can evimden vuran.
Beni sımsıcak hayata bağlayan,
Sensizliğin acısı yüreğimi dağladığı zaman,
Biraz da olsa bana teselli olan,
Tek ve en güzelliğin
O gülüşlerin.