Gülüşlerim Sende Kaldı

Ankara ayazında bırakıp gittiğin gün beni
haberin yoktu olan bitenden
bin yıllık beton duvar gibi çakılı kaldım
sokağın ortasında
Gözyaşı dökmedik ikimizde
sen gri ve bulutlu gökyüzünden emanetle
kararlı bir şekilde uzaklaştın benden
Bedenden eksilttiğin bir iki kalp atışı oldu
Ve gülüşlerim sende kaldı.

Sakin ve sessiz bir vedaydı bizimki
ama uzaklaşırken adımların yeri göğü inletiyordu
bütün umutlarım ve hayallerimin arasında ben
son nefesimi bana verdiğin veda busesiyle birlikte ciğerlerine gömdüm
Gri ve bulutlu gökyüzünün arkasında bir yerlerde güneşin olduğunu bilmek bile
içini ısıtmıyordu insanın
Zihnimin dolu dizgin çalkantılarında hayatta kalabilen son düşünce
Gülüşlerim sende kaldı.