çocuklar…
çocukları saklayamadık
sanal ortamlardan
kapkaçcı gecelerden
iğfal edilen kahkahalardan
tam bir kasırga hayat
metal gülüşlü
saplandık
makinanın marifetlerine
gübresi küller olan çiçeklerin
yetişmesi zor
her gün yok oluyor
bir başka bahar yok
kim koklayacak çiçekleri
kim kurtaracak
ölümlerden korkular dizildi
hatırlamıyor ailesini çocuk
ortasına düşmüş yarasaların
yılların törpüsünden
haberi yok insanın
sürgün yemiş hakikat
yaklaşıyorum sonuna yaşımın
aşınmış taşların ağıtlarına
emanet ediyorum
çocuklarımı...
Mustafa kaya
04/05/2008
www.mustafakaya.net
Kayıt Tarihi : 4.5.2008 07:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
griyleşti her şey
kim kurtaracak bilmiyorum ama,umarım bi çözümü vardır.
TÜM YORUMLAR (3)