Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Dünya telaşından emmi, dayı toplanıp muhabbete eremez olduk. Herkes ayrı dalda şakır oldu. Bu gidişle zor gelir eski günler, bu bir acı gerçek. Tebrik ederim. Saygılar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta