Gülüş Şiiri - Tamer Aygün

Kaç bahar gülüş, kaç şiir
Hangi mürekkep akıntısı,
Bölük pörçük gece uykusu
Neyin gücü yeter unutturmaya
Bir teslimiyetten gayrı
Avuçiçi kokunu

Esirim kendime,yorulmuşam
Sen sanki atlas
Beni sorma gülüş
Ben dizgin vurulmaz fıratam
Fıtratım karakol köteği
Oy yandım dedikçe sillesini yemek
İsmini istiyorlar gülüş,anlatıyorum
Her şeyi bir bir şiir edasıyla
Sahipsiz gecelerinin göz yaşı
Nefesin hıçkırığın, haykırışın
Aldığı kendine yetmezdi
Ben ona yeterdim.

Ben mahpusken bile sana yeterdim.
Dedim ya fıratam ben
Derinden ta en derinden
Bir çağlayış var bendimden
Hayra alamet gülüş.
Bu bahar bu şiir, yine ben