Gülüş Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

camdan gördüm ilk kez
yüreğimin nefesini tutarak ölen
gülünce yüzü tepeden tırnağa
gülüşe dönen
kadınlığı gülüşünde anlama bürünen,
yaman anlama...
dişil,
düşdil anlama
tufan anlama...
gülüşü gül harmanına
fıstık yeşili kumrularına
gül ötüşü yıkan anlama...
bir gülüş ancak bu kadar kundaklar
bir yüzü
işgal edip kendi yapar...
böyle bir gülüşe kuşlarda konar
ben de,
kuşkanadı dudaklarımla...
ama neresinden bakarsan ömre ziyan
ömre kıyan bir gülüştü bu...
adamı derisinden soyan
ömrün çatısını yıkan bir gülüş.