Gülünmüyor Ki Şiiri - Erdem Gümüş 2

GÜLÜNMÜYOR Kİ

Artık hüzün yazma, usta diyorsun,
İlham nerden gelir, bilinmiyor ki,
Gönlün yine buruk, yasta diyorsun,
Gülmek istesem de, gülünmüyor ki.

Bilmem nasıl desem, arzu halımı?
Öyle bir sevda ki, kırdı belimi,
Felek toz eyledi, sevda yolumu,
Bulmak istesem de, bulunmuyor ki.

Elime kalemi, aldıranım var,
Hüzün şerbetine, daldıranım var,
Aşkın kadehinde, baldıranım var
Bölmek istesem de, bölünmüyor ki.

Yad el yastığında, cananın başı,
Yâreni denk değil, dövüyor döşü,
Tez gelsin diyormuş, zehirmiş aşı,
Gelmek istesem de, gelinmiyor ki.

Önümde engeller, öyle yaman ki
Mecnuni sevmişim halim duman ki
Sevdanın kanunu, Çin seddi sanki,
Delmek istesem de, delinmiyor ki

Kalkamam ayağa, sevdadan düştüm,
Böyle gülünmez ki, yalan mı dostum?
Değişmez senaryom, yazgıma küstüm,
Silmek istesem de, silinmiyor ki.

Dostlar da kayboldu, kalmadı yâren,
Yaram kabuk tutmaz, bulunmaz saran,
Aşka tabip yok ki, ecel tek çaren,
Ölmek istesem de, ölünmüyor ki.

Züleyha'm çok darda, keyfsiz yerinde,
Ben Yusuf misâli, kuyum derinde,
Canana selamı, aşk seferinde,
Salmak istesem de, salınmıyor ki.

Kul Figani der ki, Allah kerim de,
Yağlı urgan bağlı, boynum serimde,
Sen ol da mutlu kal, benim yerimde,
Kalmak istesen de kalınmıyor ki.

Kul Figani (Erdem GÜMÜŞ)
Kasım 2016
İZMİR