Sen Gülünce Şiiri - Mahmut Nebi Kaya

Sen gülünce;
İçimde sıra dağlara özenen mağrur yalnızlıklar devrildi.

Sen gülünce;
Bir yaşam bizimle ayaklandı;
Hayat bir başka yöne evrildi.
Sen gülünce...

Şairler,
Giderken ardından en çok hüzün bırakanlardır,
Sen gülünce;
Benim hüznüm azaldı.

Sevilirken kimse o kadar da kusursuz değildir;
Severken insan daha kusursuz.

İnsan iki kere ruhunu teslim eder:
Severken ve ölürken.
Sen gülünce;
Ben severken.

Kadına en çok özgürlük yakışır,
Ben seni özgür bıraktım, öyle sevdim,
Özgürken bana gelişini sevdim,
Benle yürüyüşünü sevdim,
Benimle bir hayatı bölüşünü sevdim.
Sen gülünce;
Ben seni böyle sevdim.