Gülün Yaprağın Şiiri - Zennehar Yılmaz

Konduramadım gönlüme gülü dikeni Maziyi özlemler gözlerimdeki matemim Anılarını yazar gece gün dertli sözlerim Kâinatın altın üstüne çevire sim geldi seninle Makas kesiği attım duygularıma yarına Hafifler sandığım yükler bağrımda İnadını kırmaktı istediğim anılarını var ya Kapatıp topraklarda sır olup yok ettim seni Anıtını diken var mı söyle aşkın sevdanın Geceler örter günü aydınlığını bir anda Yağmurlar kurudu yağmıyor saçaklar kuru Sellere katardım yarına süremedim ben seni Müptelası oldum gül kokusun kökün toprağın Apansız dalından kopup giden soluk yaprağın Kuş olup toplayıp yuva ya pasım gelir aniden Gül dalında gönül yuvası kurdum ruhumda seni Maşuk olup taptım sevdasına Mevla, mın Sürdüm seraba gönül hayalini sargısız Yarayı kapatan merhemin gülden damladı Varıp yanına elin ayağın öpeyim tek seni