Gülün Ve Ayın Arasında Şiiri - Sinan Bayram

Bir gül açar gecenin kalbinde,
ay dokunur taç yapraklarına —
ışıkla düşünce birleşir o anda,
ve ben sorarım sessizce:
“Aşk mı varlığı yaratır,
yoksa varlık mı aşkı hatırlar?”

Gül, zamana karşı bir isyan gibi kokar,
her nefesi bir sonsuzluk vaadi.
Ama bilirim —
her güzellik kendi soluşunu taşır içinde.

Ay, gökyüzünün düşüncesidir belki,
her ışığı bir hatıradır kalpten.
Senin yüzünde o ayı görürüm bazen,
ama bakışın daha derin,
çünkü sen susarken bile
varlık konuşur.

Aşk, belki de bir aynadır:
gülün soluşunda kendini gören,
ayın sönüşünde kendini bulan...

Ve ben,
ne güle dokunabilirim ne aya,
yalnızca aralarındaki o ince çizgide yaşarım —
aşkın felsefesinde,
varlığın sessizliğinde.

Sinan Bayram