Gülün Ustası Vardır Şiiri - Şevki Atik 2

Kaybolan yıllarımı, kim sakladı, kim vurdu?
Kışlarda yaşıyordum, baharımı kim sordu?
İlki bende saklıdır, sonu da mazlum durur.
Karanlık çıkmazları; yeşeren gün savurur.

Yürek yangınlarını, fırtınalar söndürür.
Her aşkın ateşini, yüce aşklar dindirir.
Renklerde yatan sırrı, ancak yaratan bilir.
İçimde öten kuşu, Rabbim mutlak güldürür.

Sana çıkmaz yolların, gurbetini yakarım.
Engel tanımaz sevgim, zindan olsa çıkarım.
Aşk ile azap benim, içimde zindan benim.
Çoğaltarak kendimi, alev olur gelirim.

Yüz seksen bin âlemi, bir tek varlık güldürür.
Gülün ustası vardır, güneşi kim söndürür?
Her canlıya aşkından, bitmeyen sevgi verir.
Dil olur, gül yağdırır, ruhlara aşk giydirir.

Bende umman gizlidir, sığamam her deryaya.
Yunusçadır gözyaşım, öyle gider Mevla’ya.
Ömrüm hüznünle geçti, gelsin cefa, kim takar.
“Evrenin özü benim.” sözüme özge bakar.

Şevki atik Şubat 2012