Her fermanda gülün untulan rengi var... sultanım her zerresinde alemin bir gülün ahengi var.. dünya terazesinde ağır basan bir aklın mihengi var...
Sultanların fermanları dermandır teba'ya oturtmuşlar kedi ile köpeği aynı masaya..
yazılar yazılmış bombalarla fezaya... dünyaya gelmek kaza annem babam itti beni yaşamaya... başladım kendi başıma bu ölümle bitecek kavgaya
Bu bahçe bizim bahçemizdi muhabbet tek geçerli akçemizdi, güllerimizi soldurmasınlar padişaha tek dilekçemizdi... Bilekçelerimiz kolumuzda gerekçesiz yollara vurulduk namımız yedi düvele duyuldu karakollardan sorulduk..
Bu zaman böyle geçmez..
gülün rengini unutanlar gülemez...
Ferman verir sultan derman nedir bilmez..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta