1510712091258
dillendirdiğim
dilendirdiğim
suyun koynunda kaldım
üç gün üç gece
gül
hayretle saplarken
dikenini kalbine
payıma düşeni avuttum
avundum yalnız bir heceyle
kanatmaz gülü
kendi bedeninden
yapalmış bıçak
sabaha yorgun çıkaracak
yarayı bu haliyle ancak
iklimin nemlendirdiği
yaralardan haritalar çizdim
büyüdükçe genişleyen tenimde
yaşlı ve paslı ölüler yok matemimde
rüzgarın kolları uzun
uzaklara savurdu
küllerini güllerimin
yar derindir
derununda saklar hecelerini
ve çölle aynı dile
konduğunda rüzgar
yontar serabın taşlarını
yalayarak ufalar
aynı dili konuştukça
bahçıvan ve bülbül
sevilmenin yalnızlığıyla ölen
diri bir surettir gül
Kayıt Tarihi : 12.10.2018 22:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!