Soldu kızıl gül.
Soldu gitti hayatının baharında.
Kaldıramadı yağan yağmuru.
Yeni açmıştı oysa.
Kendi kızıllığının ateşinde yandı, yandı, söndü.
Sönmemeliydi, yoksa yine yaklaşıp solduracaklardı onu.
Hem soldurdular, hem yaktılar, hem söndürdüler.
Kimsesiz kaldı kızıl gül.
Yanıkları karardı, siyahtı artık..
Kayıt Tarihi : 30.11.2023 00:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!