Gülün ölümü Şiiri - Hacı Duvan

Apansızca giderim bir gün bu yalan dünyadan
Seni her bulduğum da yitirmemek için
Her gece ölüyorum aslında zaman zaman
Seni görünce gözlerinde ölmemek için

Sen giderken kalbim hüzün doluydu
O gece gökler de ağlamıştı şehir ıslak
Yıldızlar da arkandan bir bir sönüyordu
Teselliden nasibim yok, alma yarimi kara toprak

Yokluğunda hazin bir rüzgar esti
Dinmedi günlerce üzerinden birkaç gece geçti
Yaprakları döktü, ağaçları çıplak dağları öksüz bıraktı
Sonra karabulutları üzerime getirip sabahlara kadar bizi ağlattı

Yüreğime oturdu ölümün soğukluğu
Belliki bu gece beni de alacak
Yalnız kalamassın sen gittiğin yerde
Bekle arkandan bir sevenin de gelecek

Şimdi gülün eşiğinde ağlayıp gülün ortasında ölüyorum
Gece oldu mu ellerini seviyorum
Keşke ellerin bu kadar güzel olmasa diyorum
Ben sarmadan yüreğime, seni toprak saracak diye korkuyorum
27-11-005