Gülün Kuruması Şiiri - Oğuzhan Taş

Gece seni aldığında ben karardım geceyle,
Üzüm gözlerinde ay ışığının parlaklığıyla,
Bir dağın kayıp yok olduğunu gördüm,
Dondu kalbim, durdu zaman, titredi dudakların,
Duygularıma saplanan kurşunlar üşüttü beni,
Oysa kaynamıştı yüreğim bundan soğuk havalarda bile,

Biliyorum bu sıcak yara daha sonra ağrımaya başlayacak,
Daha sonra özlem sancıları kalbime saplanacak,
Beyaz ellerin sonkez ellerimde, yine sıcak ve yumuşak,
Yavaş yavaş çekiliyor ellerin, sanki ruhum bedenimden çekiliyor,

Herkes bir savaş sessizliğinde, bomboş sokaklar,
Bilincimi o sürmeli gözlerinde kaybettim,
Gözyaşların savurdu beni yollara, ayaklarım nereye götürüyor bilmiyorum,
Hasretini avuçlarken kayboldum serseri kaldırımlarda.
Keşke durdurabilsem ve dönebilsem maziye,
Ama artık çok geç bir tanem, senden sadece hüzün kaldı geriye.