Gülün Gürültüsü Şiiri - Arife Kalender

gülün gürültüsüne uyandım

dağılmış gökyüzünü kim toplar
kim hayata yakışsın diye
bulutların önüne asmış güneşi
umut bir gölge sadece
biz uyurken az az mavileri çalmışlar

birileri getirir yerine koyar
her rengin yurdu farklı
ben mavinin yurttaşıyım sorsalar
çocuk gülüşlerinden yapılmış ovaydım eskiden
şeklimi unuttum nasılım şimdi
bu hasret yeni başladı bende
biri sensin, bunu bilmeyen mi var

yoruldum adımdan, biraz sen olsam n'olur
nasıl olsa aynı sabahın altından kalkıyoruz
girdiğimiz aynı gecenin kapısından
dan dan dan döküldü kuşlar
sağır sözcükler, ağır cümle
yükünü uçuruma boşaltıyor anlamlar

bozkır mı burası trenler acı
bizden alıp götürüyorlar
at kemik telek tüy neyse ne
sen de mi uyandın kertenkele
haydi çıkalım nasıl olsa
öfkemizi eşkıya sansınlar

bir celali bekliyor içerimde
bazen erkek oluyorum, ah! ekmek ne zor
aklım olsa ot olurdum, göllerde saz
bir sincap bile cevizini koruyor
aşka güvendik aşka güvendik
her gün iki kanat bırakırdı kapıya
adımın harflerinden kırmızılar sarkıyor

gülün gürültüsü bu...