Gülün Dilinden Şiiri - Hidayet Erdem

Hep sevdin, okşadın, uyuttun beni
Henüz filizlenen, daldım bağbanım
Nazlı tomurcukken büyüttün beni
Ümidin goncası, oldum bağbanım

Bülbülün feryadı,figanı niye?
Düşündüm durdum hep nedendir diye
Anladım aşk bize Hakk’tan hediye
Amenna diyerek, aldım bağbanım

Yandı can evinden tutuştu bülbül
Selamım gidince yatıştı bülbül
Aşkın lisanıyla ötüştü bülbül
Cevaben yüzüne, güldüm bağbanım

Yarim pervaz eder durur başımda
Kara çalı izin vermez döşümde
Goncasını koklar bir tek düşünde
Çileli bahtımla, soldum bağbanım

Yarimin çilesi yaprağım döker
Hasreti boynumu, belimi büker
Gönlüm bu mekândan usanır, bıkar
Bir diken dalında, kaldım bağbanım

Sendin benim dostum, sadık yoldaşım
Derdimi paylaşan kadim haldaşım
Kurudu yaprağım, membağım, yaşım
Hakkın helâl eyle, öldüm bağbanım