Güneş oldum
Sabahlarına doğdum
Günün ilk ışığı oldum
Serildim yatağına
Sevgi oldum
Düştüm aklına
Gökkuşağında bir renk oldum
Gözlerinde bitiverdim
Kayan bir yıldız oldum
Dileğine girdim
Hep hayalin olmak istedim
Birden dünyanda kayboluverdim
Mehtap oldum gecede
Yansıdım yıldızda gözlerine
Yakamoz oldum denizde
Süzüldüm yavaşça tenine
Esen tatlı bir rüzgardım
Girip bedenini sardım
Derken mutluluk oldum
İçine sığamadım, taştım
Bazen de yağmur oldum
Aktım gözlerinden damla damla
Ve bülbül oldum sonunda
Dikeni battı gülün boynuma
Aktı kanlarım damla damla
Boyadı beyaz gülü ala
Süzüldü kanlar yaprağına
Su oldu aktı toprağına
Gülü sevdim
Lakin katlanamadım dikenine
Yar etmedi Tanrım
Beni bir türlü sevdiğime
Aldı beni benden
Seni yakalayamadan
Kopardı seni benden
Daha kavuşamadan
Kaldıramadım başımı dertten
Bir diğerini verdi, henüz biri bitmeden
Bülbülü öldüren değil mi
Gülün dikeni?
Sen de sevsene
Seni seveni
Bülbül oldum, gözlerim yolda
Haydi! Gel de, bu gülü soldurma.
30.04.98/Perşembe
00:01/Tekirdağ
Kayıt Tarihi : 9.8.2004 11:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!