Gülün Dikeni Kendine Batıyor

Bir çift ayna senin gözlerin bana
Sana bakar kendimi görürüm ben
Bir kutsal yol ayak izlerin bana
Seni izler kendimi bulurum ben

Gidiyorum gitme eyleminden çok
Adımlarım yerlerinde saymıyor
Duruyorum duruşumda kalmak yok
Ve matkabım yüreğimi oymuyor

Kabuk içi kemiriyor durmadan
Sessizlik ezgilere saldırıyor
Siyahlar çok seviliyor beyazdan
Gürültüler hoş sesi öldürüyor

Bizi en iyi yalnızlar ağırlar
Sevda nerde dün bugün yarın orda
Tanrı'm n'olur duyabilsin sağırlar
Görme yeteneği olsun körlerde

Milletimiz sevgilerden erir de
Zulüm sevinci öteye itiyor
Bülbül gülden ayrı olamazdı da
Gülün dikeni kendine batıyor

Yüz yüreği yansıtırdı eskiden
Şimdi yüzler aynayı tırmalıyor
Doğrular eğrilmelere meyilli
Göz gördüğü yüzleri yağmalıyor

Kirli elle gül tutmak moda olmuş
Gülü bile kederler çevriliyor
Gördüğünü kavramaktan aciz göz
Diller dinleyenleri ağrılıyor

Derdin kökü derinde çok derinde
Bedenimiz yanlışa taşınıyor
Şükür ruhumuz duruyor yerinde
Beynimizle kalbimiz aşınıyor

2
Ey bayrağım yırtarlarsa akını
Damarımla anneme ördürürüm
Ey bayrağım sökülürse kızılın
Yüreğimle yamamaya hazırım