Gülün Derdi... Şiiri - Kasım Kaplan

Gönül yaram bugün gene kanadı,
Acizim hiçbir şey gelmez elimden.
Gün be gün yerleşti o yarin adı,,
İz yaptı gönlümde, düşmez dilimden.

Bağban geldi ayrı kaldım gülümden,
Bir saat, bir hafta yıl gibi gelir.
Kaç fırtına delip geçti gönlümden.
Saymaya takat yok, bir Mevla bilir.

Gül mahzun her zaman, başı önünde,
Bülbül etrafında pervane onun.
Gülün beklediği, vuslat gününde,
Bayraktarı odur aşkın yolunun.

Bir mızrak kalınca sabah olmaya,
Şafak feyizlenir ondaki renkten.
Dirhem dirhem ondan ışık almaya,
Sıra sıra iner yıldızlar gökten.

Gecenin hüznünden eğilir başı,
Sis, duman, karanlık çöker hep birden.
Olur çiğ tanesi gülün gözyaşı,
Konar yaprağına sabah erkenden.

Ağlar her seherde, çeker virdini,
Güneşe rengini veren ışıktır.
Kim bilir ki onun asıl derdini,
Bülbül ona, gül Resule âşıktır.