Gülmek için yarý n fırsat bulunmaz,
Ağlamak gelmeden gülün çocuklar,
Özü bilinince dünya sevilmez,
Bilmeden özünü gülün çocuklar.
Yığın yığın olur dertler birikir,
Nefret erken gelir sevgi gecikir,
Yüzdürecek sizi akan nehr-i kir
Bulaşmadan kire, gülün çocuklar.
Toz pembe hayatı yudumlarsınız,
Korkarım girdaba takılırsınız,
Taşın sertliğini geç anlarsınız,
Çarpmadan o taşa gülün çocuklar.
Kayıt Tarihi : 23.10.2015 16:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmail Hekim Taşkıran](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/10/23/gulun-cocuklar-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!