Gülün bülbüle dikenini batırdığı gibi

Gülün bülbüle dikenini batırdığı gibi
Dikenini saplamışsın yüreğime
Sen sapladıkça ben ötüyorum
Ben öttükçe sen saplıyorsun

Bunu bir oyun sanıyorsun,
Lakin ben ölünce o al rengini
Kimin kanından alacaksın?

Ama dibinde yatan onca bülbül leşine bakınca anlıyorum;
Sen, ben ölünce de yeni bir bülbül bulacaksın
Senin için öten o bülbülün de kalbine bir ok gibi saplanacaksın
O al rengini onun kanından alıp açmaya güzelleşmeye devam edeceksin

Lakin gülüm; sen böyle açtıkça, açıp güzelleştikçe
Bir gün seni de koparacaklar dalından sırf güzelsin diye
Belki bir aşıgın demetindeki onca gülden biri olacaksın
Ve bir anlık mutluluk için bu sefer de sen solacaksın

Üstelik yalnız, kimsesiz, tek başına sararıp solacaksın!

(Umudun bittigi zamanda umudun olmadığı bir yerde)