Gülün Bana Çocuklar

Düşünmüyor değilim,
Geçmiyor değil aklımdan,
Anlıkta olsa içimden geçenler,
Yeni bir Dünya ile uyansam yatağımdan.
Çocukların taşladığı anda koşarken,
Ayağım takılıp düşsem kaldırımdan.

Şöyle çekseler diyorum, bir ipini yamamın da,
Kırk parçası birden yere dökülse o anda,
Sonra;
Mavi gözlü, sarı saçlı bir çocuk alay etse benimle,
Deli, deli tepeli kulakları küpeli dese sevinçle.

Kovalayıp yakalamaya çalışırken düşsem,
Çocuklar benden kaçarken, arkalarından üzülsem.
Alay etmeyin dese, çocuklara sevecen bir ihtiyar,
Şikayet ederim ailenize dese de,
Yüreğim burkulsa, bu lütufa olmasam bahtiyar.

Parklar boşalsa, akşamın alaca karanlığında evlere,
Kalsa tek başına salıncaklar, dönme dolaplar
Çocuklara anlatılan masallardaki devlere.
Yine tek başıma kalsam, gece boyu sokaklarla
Öyle bir Dünya istiyorum ki,
Dopdolu olsun gözyaşı bilmeyen, şen şakrak çocuklarla...