Yalnızlığa kök salmış güldü,
Kurumuş bir dere yatağında.
Yalnızsı, üzgündü ama güzeldi.
Güzel olan her şeyi severdi.
Ömrü beklemekle geçerdi gülün.
Ne bir başka bir güldü beklediği,
Yalnızlığını paylaşmak için.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Gecenin gözyaşıdır gül yaprağındaki şebnem,
Işıl ışıl parlayan, seherinde en güzel sabahların
Oysa ne sabaha erdi benim zifiri karanlığım,
Ne de güzelliğine güzellik kattı bir gülün, gözyaşlarım..
Yorumunuz ve temenniniz için teşekkür ederim..
Sevgiler bizden..
Çünkü gül, yaprağında şebnem varsa güzeldi,
Ve bir damla su ancak gül yaprağında şebnemdi..
Güle şebnem; şebnemede gül yaprağı dileyelim o zaman...Yarım kalmasınlar..
Sevgilerimle
Gecenin gözyaşıdır gül yaprağındaki şebnem,
Işıl ışıl parlayan, seherinde en güzel sabahların
Oysa ne sabaha erdi benim zifiri karanlığım,
Ne de güzelliğine güzellik kattı bir gülün, gözyaşlarım..
Yorumunuz ve temenniniz için teşekkür ederim..
Sevgiler bizden..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta