Gülün ahı Şiiri - Mehmet Butaku

beni tanıdığında ben bir goncaydımhenüz
sevginle besledin beni sevginle büyüdüm
her güne başlangıcım hasretin ve o gül yüzün
saf ve çıkarsız bir sevgiydi gülüm

nice aşıkların özendigi bu sevgiye bi haller oldıu
dalından koparılmayoı bekleyen ben tomurcuğun
yavaş yavaş solmaya yapraklarımı dökmeye başladım
senin için bu gonca senin için vardı gülüm

sen onu unutmuş başka goncalara gitmişssin
o bunu biliyordu güllüm solmasıda ondandı
sen varya sen ömrğün boyuncabir gülün ahını alacaksın
solarak döktüğü her yaprağıiçin kahrolacaksın
yanlız ve ıssız kalmaya mahkum olacaksınn