Gülün acısı Şiiri - Ali İbiş Can

Çocuktum ufacıktım.top oynadım acıktım
Yerde buldum bir erik, kaptı bır ala geyik
Ninnileriyle uyuttular çocukken.
Birde masal anlatırlardı çocukluğumda
Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde
Develer tellal iken pireler berber iken,
Bir kahraman vardı yedi düvele baş kaldıran dıye devam ederdi
Bununla büyüttüler beni bunu anlattılar hep
Büyüyünce anlasın zorluğunu hayatın, korkmasın diye
Büyüdüm kocaman adam oldum.
Hayatı öğrendim nasıl yaşanır nasıl çilesi çekilir
Darda kalınca ne yapılır hepsini yaşadıkça öğrendim
Anlatmadıkları bir şey varmış ne yapılır ne edilir
Kimseler anlatmadı kimseler söylemedi böyle bir şeyi
O da yaşanarak anlaşılırmış. Bilemedim
Anlatmadılar nerden bilebilirdim sevginin nasıl olduğunu
Sevginin nasıl yaşandığını acısının bu kadar çok zor olduğunu
Nerden bilebilirdim. Yüreğimin bu kadar yanacağını
Bir zalim olsaydı bu kadar yanmazdı yüreğim Keserdim kellesini gecer giderdim
Ama karsında sevdiğin var nasıl edersin At san atılmıyor satsan satılmıyor
Yürek bu acısına dayanılmıyor Yiğidi gül ağlatır, gam ise öldürür derdi dedem
Anlatırken masallarında. Gerçekten doğruymuş yasarken anladım
Çözememiştim o zamanlar ne dediğini Ama bır güle sevdalanınca işte o zaman anladım
Gülü de gam ı da
Gülü sevmek zahmetiıymiş dikenleri batınca anladım
Dikenlerin nıye battıgını gülden ayrılınca
Çektiğim acılardan anladım
03.11.2008 alibiscan