Sen gülünce güller açardı
Gül yüzünde Gülüm!
Güller kıskanırdı gülüşünü,
Bitişini beklerlerdi gülüşünün çaresiz,
Beklerken solardı güller, sen gül olur açardın.
Renk katardın hayata,
Gülüşün rengarenkti.
Gökkuşağı gülüşüne imrenirdi,
Görünmezdi utancından sen güldüğün gün.
En güzel şiirdi,
En güzel resimdi,
Ve en güzel besteydi gülüşün.
Nerelerdesin şimdi Gülüm!
Nerde hayatı bana sevdiren gülüşün.
Kayıt Tarihi : 6.1.2007 01:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Reşat Mızrak](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/06/gulumun-gulusu.jpg)
En güzel resimdi,
Ve en güzel besteydi gülüşün.
Nerelerdesin şimdi Gülüm!
Kutlarim
Gökkuşağı gülüşüne imrenirdi,
Görünmezdi utancından sen güldüğün gün.
En güzel şiirdi,
En güzel resimdi,
Ve en güzel besteydi gülüşün.
Tebrikler bu güzel şiire ve de şairine. saygımla
TÜM YORUMLAR (2)