Gülümsüz ölüm Şiiri - Recai Aslan

bende gülüm geldi sandım
kollarını açmış,koşar adımlarla
öyle bir sarıldımki!
öyle bir sarıldımki sıkı sıkıya
özlediğim kokunu çekmek için
durmadan,usanmadan
kokunu almak istedim
gözlerimi açmadan.

sen kokmadın gülüm.
bu sen değildin kokusunu bildiğim
düşlerde sindire sindire çektiğim
bu sen değildin.
birde baktım!
birde baktım serap'ına dalıp,
kollarına düştüğüm azrailmiş gülüm!

bende gülüm geldi sandım
sıkıca sarılmış,
azrailin kucağından alan beni.
ne sağıma baktım,nede soluma
sırtım perk diye yaslandım,
gülüm sandım.
buda sen değildin gülüm
yüzümdeki gözler senin değildi.

sen diye yaslandığım teneşir,
bana bakan gözler imamındı gülüm.
kör düğümle çenemi bağlayıp,
beyaz kefen giydiren.
sen değildin gülüm!
sen değildin.

bende gülüm geldi sandım
kefenimde üşüyen bedenimi ısıtacak
ıslak saçlarımı kurutacak diye,
üzerimi örttü sandım!
ne güzel oldu.
sağol be gülüm
bak!
bak şimdiden ısınmaya başladım,
ne çenelerim titriyor,
ne başım zonkluyor ayazdan.
gel!
geç yanıma otur gülüm.
ah be gülüm!
yorganımı aç,biraz arala
saçlarımı okşa
daha yüzünü bile görmedim!
kalk başım!
yatma öyle,bak gülüm gelmiş.
gözlerine bak doya doya
hep hasretlemi yanacağım yav...
hep hayaliylemi avunacağım.
aç be gülüm,nolur yorganımı aç.

yok,yok doğru olamaz
yorganım sandığım örtüm,
meğerse art arda hiç durmadan kürek kürek üzerime serpilen toprakmış
sen değildin be gülüm,
sen değildin beni örten.

bende gülüm geldi sandım
yanan ışığı kapattı,
yanıma uzanacak diye
yapma be gülüm!
bırak kalsaydı ışık,
şu yüzünü bir görseydim,
saçlarını okşayıp,doyana dek baksaydım gözlerine
hasretimi dindirip,gönlümü avutsaydım
hadi gülüm!
nolur aç şu ışığı.
sesinde çıkmıyor.......
noldu gülüm?
hiç konuşmuyorsun,
sarılmıyorsun bana.
peki! dur bekle.
durda ben açayım bari.
..........kollarım tutmuyor,başım kalkmıyor gülümmmmm......
heyhat!
buda gülüm değil......
ölüm,ölüm,ölüm
Recai aslan